چشما تو وا کن و ببین، خونه من دیوار نداره هنوزم آواره و پریشونم،رو سرم بارون می باره

هنوزم آواره خیابونم،هنوزم یه گوشه ای گریونم ببین تو چه کاری کردی،با این دل تنها و مجنونم

سقف دلتنگیهام آسمونه،اون هم مثل من میمونه اون هم از ابرا گرفته،آخه کی این حالمو میدونه

روی گونه هام بارون می باره،تورو یاد من میاره کی میره این سیاهی،تا آسمون پر شه از ستاره

تو گل نازم بودی من ، خار دست دشمنامون شکستن گلم رو راحت،منو پس زدن چه آسون

از دل در به در من،کسی حتی سراغی نمی گیره یه روزی یادم میفتی،اون روزی که خیلی دیره

آخه این دل خدایی داره،به جون تو ادعایی نداره شادیتو میخوام که بی تو،سهم من شبهای تاره

فضای این جا بی تو ، مثل بغضای لعنتیم گرفته تو نمیدونی این حالمو،دلم از این شب ها گرفته

دل آسمون من دوباره، پر شده از ابرهای تیره توکه پشیم نیای میدونم،این دل بی کسم میمیره

آخه کی این حالمو میدونه،اون که با من نمیمونه خدایا ستاره بختم کجا رفت،پشت ابرای زمونه